Tijdens de eerste werkdag van Stichting Project Orkest Nederland (SPON) welke zich opmaken voor een concertreis naar Duitsland zit ik bij een workshop voor ademtechniek en klankvoorstelling.
Deze workshop wordt gegeven door Christian Ansink, trombonist van het Gelders Orkest. Ik hoor geen nieuwe dingen, maar dat zou ook niet goed zijn, ik geef hier natuurlijk ook zelf les in. Maar ik luister toch mee, je weet maar nooit, maar ondertussen even tijd om er iets over te schrijven. Ook omdat ik bij dit orkest contrabas speel en het voor mij dan ook geen zin heeft om met blaastechniek bezig te zijn. Contrabas kun je zelfs nog spelen met een zak m&m’s in je mond, probeer dat maar eens op trompet…
De workshop die Christian geeft zit goed in elkaar en hij verteld alles rustig en vol geduld. De orkestleden denken er verder niet bij na als ze gevraagd wordt de noten ook te zingen en daarbij zichzelf moeten voorstellen dat ze de mooiste noten op hun instrument aan het spelen zijn. Dat heb ik ook wel eens anders mee gemaakt, vaak vinden “blazers” het “stom” om te moeten zingen, maar het is echt een goede oefening!
Wat ik wel vreemd vind is dat ik om me heen zie dat bepaalde termen en oefeningen die Christian gebruikt voor meerdere mensen nieuw is. Ook dat is overigens niet heel verrassend, dit zie en hoor ik bij meerdere hafabra-orkesten. Maar waarom? Ik geef natuurlijk zelf, naast de (bas)gitaarlessen ook koperlessen en de ademtechniek is voor mij een vast onderdeel wat ik altijd meeneem tijdens de lessen. Je handen in de flanken, tegen een blaadje blazen (ik gebruik vaak een vloeitje wat men dan tegen een gladde muur omhoog moet houden door er tegenaan te blazen) en een fragment ook zingen (ook ritmisch belangrijk) integreer ik in mijn lessen. Niet wekelijks, want kinderen vinden dat niet altijd prettig om te doen (schaamte vooral om te zingen) maar het komt regelmatig langs.
Ik hoor je nu denken, waarom is het voor meerdere mensen dan nieuw? Precies dat vraag ik me ook af. Op onze muziekschool ben ik er alert op dat we met docenten werken die hier ook mee bezig zijn, maar blijkbaar is dat niet overal aan de hand helaas. In het verleden heb ik ook regelmatig leerlingen gehad die of van een andere docent afkwamen of van de buurman les hadden gehad of zelf aan de slag zijn gegaan en nog nooit van de term “ademsteun” hadden gehoord. Ik stond altijd perplex want dat is de basis!
Wat is dus belangrijk als je een blaasinstrument gaat spelen? Zorg dat je, voordat je zelf aan de slag gaat, eerst een paar lessen volgt van iemand die je de juiste basis aan kan leren. Bij het blazen is de ademtechniek het belangrijkste, je instrument is slechts een verlengde en versterking van je eigen klankvoorstelling en alleen met een juiste ademtechniek bereik je een mooie klank op je instrument.
Ondertussen is Christian zover dat het orkest al een hele passage van een stuk kan zingen en ik ben ervan overtuigd dat dit resulteert in een beter klinkend orkest.
En ik? Ik lees nog even verder. Waarin?:
Keep on playing!
Scattando Blog 